Ik heb onlangs niet alleen familie en de gewone gang van zaken gejongleerd, maar ook geprobeerd om elke ooit gemaakte patroon en geweer te kopen en te laden. Ik heb het kopen eindelijk vertraagd, al was het maar om in te halen en over een tijdje weer opnieuw te beginnen. Ik heb me ook opnieuw voorgenomen om dit jaar niet meer dan één nieuwe patroon toe te voegen, maar we zullen zien of dat het weekend overleeft.
Dit was een gemakkelijke aankoop. Ik ben een Revolver Nerd van een vrij hoge orde en hendelgeweren en karabijnen in patronen voor revolvers met rechte wanden zijn een paar van mijn favoriete dingen. Dit is een .41 magnum. Ik heb de patroon jarenlang in revolvers geladen, maar de enige hendelgeweer die werd gemaakt, was een zeer zeldzame en dure Marlin die in de jaren 90 en begin jaren 00 in een paar series werd geproduceerd. Toen Henry de .41 & .327 Federal Big Boys aankondigde, wist ik dat ik er een nodig had, maar ik wist niet dat ze een paar jaar later zo moeilijk te vinden zouden zijn. Ik vond er vorige maand een en voor $950 werd hij naar me verzonden. Ik heb vrij goede recensies gehoord wat betreft de pasvorm, maar hoewel het hout op de mijne er goed uitziet, zou het beter kunnen passen. Dat is een kleine klacht en dit geweer gaat heel hard gebruikt worden. Ik heb nodig dat het functioneert. Ironisch genoeg pakte mijn vrouw op vrijdag de maarteditie van het tijdschrift "Guns" toen ze in de grote stad ging winkelen en John Taffin schreef een artikel over precies dit geweer, hoewel het in .357 was gekamerd. Hij merkt op dat Henry net modellen heeft uitgebracht met zijpoorten en de mogelijkheid om de patronen via een buis te voeden. Ik heb geen gebruik van de laadpoort, behalve om het magazijn snel bij te vullen, maar ik weet niet waar ik meer dan zeven patronen .41 mag in een geweer voor nodig zou hebben. Hij vermeldt ook de hendel, wat het onderdeel is dat ik zeker zou vervangen. Zoals de heer Taffin zegt, het is niet de volledige, basketbalring-grote lus die je op een Winchester vindt, maar eerder ergens precies in het midden tussen een standaard hendel en de grote lus van de Winchester. Hij is bijna perfect, vooral met handschoenen, en ik verander daar niets aan. Hij vermeldt ook het krachtig bedienen van de actie. Het geweer wil bewerkt worden en het koesteren ervan zal je ophouden. Ik ben geen fan van de keep in buckhorn-stijl en de korrel. Ze zullen worden vervangen, hoogstwaarschijnlijk door een set van Skinner. Hij is getapt voor een richtkijker en Henry verkoopt een montage. Ik geloof niet dat ik een Henry van een richtkijker zal voorzien, zeker geen karabijn, maar het leven is lang en mijn ogen worden niet jonger. Ik ben dankbaar dat het monteren van een vizier heel eenvoudig is als ik het ooit zou besluiten te doen en ik kan een montage bestellen om bij de hand te hebben.
Op mijn foto's van de afgevuurde patronen staat van de messing huls aan de linkerkant een Remington fabriekslading 210gr. JSP en de rest zijn herladen. Een 210gr. XTP, 200gr. Speer "half-jacket" HP, 220gr. Speer half-jacket SP (beide helaas stopgezet en ik ben een koper als je ze hebt), 200gr. Remington JHP, 240gr. Rim Rock Keith SWC, Lee 195gr. SWC, 240gr. Lee SWC (beide door mij gegoten uit pure wielgewichten) en een 210gr. SWC die in het midden van de jaren 60 door een bedrijf genaamd Acme Bullets werd gemaakt, vlak na de aankondiging en release van de .41. Al deze ladingen zijn bewezen in mijn favoriete Blackhawk, maar geen enkele is in een geweer afgevuurd. Ik heb een groep van drie patronen en een groep van vijf patronen van elke lading afgevuurd. Ik was veel meer geïnteresseerd in functie en cycli dan in nauwkeurigheid, maar ik ben blij te kunnen zeggen dat alle patronen op één na perfect functioneerden en goed groepeerden. De uitzondering bij beide is de Rim Rock 240,gr. SWC. Hij moest in de kamer worden geschoven (dat is zeer technisch, excuseer de terminologie) en als hij een haartje langer was, zou hij niet eens kunnen worden geschoven. Ik vind die kogel leuk, dus ik was bezorgd dat ik mijn geweer een beetje zou moeten bewerken om hem te voeden, maar dat loste zichzelf op. De 240 Rim Rock voedt niet alleen niet, hij schiet ook niet goed. Aan de andere kant heeft de 240gr. Lee die ik giet niet de lange neus van de Keith en voedt perfect en het is misschien wel de best schietende van alle ladingen in deze vroege testfase. Ook de Lee 195 schiet ook geweldig en als je mijn tijd uit de vergelijking haalt, zijn de kogels gratis omdat ik jaren geleden meer dan een halve ton wielgewichten heb opgepakt en mijn kogels uit de wal schep waar ik in schiet.
Ik ben erg blij met mijn Henry. Ik begrijp waarom puristen ze niet leuk vinden, maar ze werken. Ze hebben geen veiligheid, geen schacht of kruisbout, ze zijn er in de kalibers die moderne revolverschutters gebruiken, zijn betaalbaar en kunnen daadwerkelijk worden gevonden, zelfs als de zeldzamere patronen internetzoekopdrachten vereisen. Ik dacht dat ik de 20" geweerversie zou verkiezen, maar de 16,5" karabijn is geweldig voor de .41. Ik hoop dat de .327 die ik vind een geweer is, maar hoe dan ook, ik zal hem bemachtigen. Ik overwoog om te wachten op een nieuwe Ruger-Marlin in .357 mag, maar dat kan ook een Henry zijn.
Dit was een gemakkelijke aankoop. Ik ben een Revolver Nerd van een vrij hoge orde en hendelgeweren en karabijnen in patronen voor revolvers met rechte wanden zijn een paar van mijn favoriete dingen. Dit is een .41 magnum. Ik heb de patroon jarenlang in revolvers geladen, maar de enige hendelgeweer die werd gemaakt, was een zeer zeldzame en dure Marlin die in de jaren 90 en begin jaren 00 in een paar series werd geproduceerd. Toen Henry de .41 & .327 Federal Big Boys aankondigde, wist ik dat ik er een nodig had, maar ik wist niet dat ze een paar jaar later zo moeilijk te vinden zouden zijn. Ik vond er vorige maand een en voor $950 werd hij naar me verzonden. Ik heb vrij goede recensies gehoord wat betreft de pasvorm, maar hoewel het hout op de mijne er goed uitziet, zou het beter kunnen passen. Dat is een kleine klacht en dit geweer gaat heel hard gebruikt worden. Ik heb nodig dat het functioneert. Ironisch genoeg pakte mijn vrouw op vrijdag de maarteditie van het tijdschrift "Guns" toen ze in de grote stad ging winkelen en John Taffin schreef een artikel over precies dit geweer, hoewel het in .357 was gekamerd. Hij merkt op dat Henry net modellen heeft uitgebracht met zijpoorten en de mogelijkheid om de patronen via een buis te voeden. Ik heb geen gebruik van de laadpoort, behalve om het magazijn snel bij te vullen, maar ik weet niet waar ik meer dan zeven patronen .41 mag in een geweer voor nodig zou hebben. Hij vermeldt ook de hendel, wat het onderdeel is dat ik zeker zou vervangen. Zoals de heer Taffin zegt, het is niet de volledige, basketbalring-grote lus die je op een Winchester vindt, maar eerder ergens precies in het midden tussen een standaard hendel en de grote lus van de Winchester. Hij is bijna perfect, vooral met handschoenen, en ik verander daar niets aan. Hij vermeldt ook het krachtig bedienen van de actie. Het geweer wil bewerkt worden en het koesteren ervan zal je ophouden. Ik ben geen fan van de keep in buckhorn-stijl en de korrel. Ze zullen worden vervangen, hoogstwaarschijnlijk door een set van Skinner. Hij is getapt voor een richtkijker en Henry verkoopt een montage. Ik geloof niet dat ik een Henry van een richtkijker zal voorzien, zeker geen karabijn, maar het leven is lang en mijn ogen worden niet jonger. Ik ben dankbaar dat het monteren van een vizier heel eenvoudig is als ik het ooit zou besluiten te doen en ik kan een montage bestellen om bij de hand te hebben.
Op mijn foto's van de afgevuurde patronen staat van de messing huls aan de linkerkant een Remington fabriekslading 210gr. JSP en de rest zijn herladen. Een 210gr. XTP, 200gr. Speer "half-jacket" HP, 220gr. Speer half-jacket SP (beide helaas stopgezet en ik ben een koper als je ze hebt), 200gr. Remington JHP, 240gr. Rim Rock Keith SWC, Lee 195gr. SWC, 240gr. Lee SWC (beide door mij gegoten uit pure wielgewichten) en een 210gr. SWC die in het midden van de jaren 60 door een bedrijf genaamd Acme Bullets werd gemaakt, vlak na de aankondiging en release van de .41. Al deze ladingen zijn bewezen in mijn favoriete Blackhawk, maar geen enkele is in een geweer afgevuurd. Ik heb een groep van drie patronen en een groep van vijf patronen van elke lading afgevuurd. Ik was veel meer geïnteresseerd in functie en cycli dan in nauwkeurigheid, maar ik ben blij te kunnen zeggen dat alle patronen op één na perfect functioneerden en goed groepeerden. De uitzondering bij beide is de Rim Rock 240,gr. SWC. Hij moest in de kamer worden geschoven (dat is zeer technisch, excuseer de terminologie) en als hij een haartje langer was, zou hij niet eens kunnen worden geschoven. Ik vind die kogel leuk, dus ik was bezorgd dat ik mijn geweer een beetje zou moeten bewerken om hem te voeden, maar dat loste zichzelf op. De 240 Rim Rock voedt niet alleen niet, hij schiet ook niet goed. Aan de andere kant heeft de 240gr. Lee die ik giet niet de lange neus van de Keith en voedt perfect en het is misschien wel de best schietende van alle ladingen in deze vroege testfase. Ook de Lee 195 schiet ook geweldig en als je mijn tijd uit de vergelijking haalt, zijn de kogels gratis omdat ik jaren geleden meer dan een halve ton wielgewichten heb opgepakt en mijn kogels uit de wal schep waar ik in schiet.
Ik ben erg blij met mijn Henry. Ik begrijp waarom puristen ze niet leuk vinden, maar ze werken. Ze hebben geen veiligheid, geen schacht of kruisbout, ze zijn er in de kalibers die moderne revolverschutters gebruiken, zijn betaalbaar en kunnen daadwerkelijk worden gevonden, zelfs als de zeldzamere patronen internetzoekopdrachten vereisen. Ik dacht dat ik de 20" geweerversie zou verkiezen, maar de 16,5" karabijn is geweldig voor de .41. Ik hoop dat de .327 die ik vind een geweer is, maar hoe dan ook, ik zal hem bemachtigen. Ik overwoog om te wachten op een nieuwe Ruger-Marlin in .357 mag, maar dat kan ook een Henry zijn.
